من خسته ام از برگ ها، از میز

از خانه، از«کنگان» و از« درریز»

من خسته ام، من خسته از تکرار

با برگ برگم  زردی ِ پاییز

من را ببر تا ساحل ِخورشید

تا باغ ِ سرسبز ِ عبیر آمیز

ای ابر ِ باران زای ِ شادی بخش

ای عشق ِ بی پایان ِ حاصلخیز

تا دشت های باز، فرصت هست

تا قله ی «بهمرد» ِ زیبا ، نیز

تا ابتدای ِ  جاده ی  « آباد »

تا انتهای ِ راه ِ « گندم ریز»

تنگ ِ غروب و موسم ِ دیدار

باغ ِ لب ِ پرخنده ات ، گلبیز

جوی ِ زلال ِ قامتت، موزون

موی ِ شلالت،  ناز و شور انگیز

با چشم ِ «دشتستانی»  ِ سبزت

دورازنگاه ِ دیگران برخیز

دشتستان- مهر 1391

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 91/7/22 و ساعت 12:13 عصر | نظرات دیگران()